To nie jest najważniejsze w aucie dostawczym, ale dlaczego ma nie być ładne? Bipper jest. Rzuca się w oczy jego sympatyczny przód. Duża przednia szyba zapewnia dobrą widoczność i dużą ilość światła we wnętrzu. Opływowe linie auta oznaczają dobrą aerodynamikę.

Przestrzeń ładunkowa (2,5 m sześc. - trudno znaleźć inne tak małe auta dostawcze; np. Opel Combo ma 3,2 m sześc.) ma sześcienny kształt dla zapewnienia optymalnej pojemności. Do ładowni dostajemy się przez dwuskrzydłowe niesymetryczne tylne drzwi uchylne (60/40). Skrzydła otwierają się pod kątem 180 st. Próg załadunku znajduje się na wysokości zaledwie 527 mm. Drzwi boczne przesuwne przydają się w ciasnych miejscach.

W podłodze części bagażowej jest 6 zaczepów do mocowania ładunku. Ładownię w testowanym aucie oddzielono od kabiny ścianką stalową, z kratką u góry. Lepsze byłoby okienko przeszklone, bo przez kratkę dobiegają do szoferki odgłosy z ładowni. Poza tym na głowie czuje się ruch zimnego powietrza wpadającego z ładowni.

Torbę chowamy pod fotelem pasażera, tylko kurtki nie ma na czym powiesić. Na wyświetlaczu komputera pokładowego można m.in. odczytać temperaturę na zewnątrz, jest też wskaźnik zużycia paliwa i zasięgu.

Blisko kierownicy, ze wspomaganiem w standardzie, usytuowano dźwignię zmiany biegów, fotel kierowcy ma m.in. regulowaną wysokość, kierownica regulowana w dwóch płaszczyznach. Fotele są wygodne, dobrze trzymające i o dość długich siedziskach podpierających uda. Na plus odnotujmy także impulsowe otwieranie szyb - jeden dotyk i szyba leci do dołu. Wielofunkcyjny fotel pasażera można złożyć, uzyskując poręczny stolik.

Duże zewnętrzne lusterka z elektryczną regulacją. Parkowanie ułatwiały czujniki cofania. Zadbano także o wydajną wentylację i klimatyzację kabiny. Radio z odtwarzaczem CD i MP3 sprawdzałoby się lepiej, gdyby było wyposażone w zdalne sterowanie. Szkoda też, że włącznik halogenów umieszczono nie w dźwigni przy kierownicy, lecz nisko na desce rozdzielczej i trzeba go szukać.

Bogate wyposażenie, ale za większość trzeba dopłacić. Z drugiej strony dilerzy udzielają firmom rabatów.

Przednie zawieszenie pseudo McPherson ze sprężynami i amortyzatorami w jednej osi. Tylne na ciągnionych wahaczach z drążkiem skrętnym. Auto załadowane prawie nie zmienia prześwitu, ale na nierównościach poprzecznych podskakuje nieprzyjemnie, szczególnie bez ładunku. Natomiast jest stabilne, nie wychyla się na zakrętach, które można pokonywać jak autem osobowym.

Skrzynia - manual 5-biegowy. Dźwignia chodzi poprawnie. Diesel 1.4 HDi jest w miarę dynamiczny i elastyczny, ale przy prędkości 80 km/h lepiej nie brać się za wyprzedzanie tira bez redukcji. Na spalanie nie można narzekać. Na trasie Warszawa - Słupsk, bez ładunku, ale przy dynamicznej jeździe, nasz bohater spalił średnio 5,1 litra ON na 100 km. Podczas próby oszczędnej jazdy udało się zejść do 4,3 l/100 km. Po zatankowaniu do pełna tuż po takiej jeździe komputer pokazał zasięg 1.070 km! W mieście spalanie na pusto wyszło 5,5 l. Załadowany "wciągał" po ok. 0,3 l/100 km więcej.

W sumie, sprytne autko, zwrotne, oszczędne, choć co nieco można w nim jeszcze poprawić.

Oszczędny silnik.

Sprawny w zakrętach.

Wygodnie za kierownicą.

Ciekawy design.

Trzęsie na nierównościach.

Dość głośno w kabinie.

Nieprzyjemny powiew powietrza z ładowni.

Włącznik halogenów za daleko.