W Scanii czwartej serii najczęściej montowano silnik R6 o pojemności 11,7 litra i miała wtedy właśnie oznaczenie 124. Jednostka ta wyposażona jest w pompowtryskiwacze Boscha, które czasem odmawiają posłuszeństwa na skutek jeżdżenia na kiepskim oleju napędowym, ich ceny nie są już jednak tak zaporowe, jak kiedyś (od 1,7 tys. zł przy zdaniu zużytego, poza ASO). Silnik w zależności od roku produkcji spełnia normy Euro 1, 2 lub 3. Od tego roku powoduje to zwiększenie myta za przejazd niemieckimi autostradami i co za tym idzie - popularna "skakanka" częściej trafiać będzie na krajowe trasy.

Silnik w podstawowej wersji o mocy 360 KM ma mechaniczny wtrysk i jest trochę za słaby do dalekobieżnego transportu. Pozostałe odmiany mają wtryski sterowane elektronicznie i moc 400, 420, 440, 470 KM. Polecić można wersję 420-konną, która wciąż relatywnie mało pali (o około 1-2 l mniej niż podobne Volvo FH12), zapewniając przy tym dobre osiągi. Gdy należycie obchodzimy się z silnikiem, powinien on wytrzymać do naprawy głównej od 1,5 do 2 mln km. Niestety często zanim to nastąpi, zdarzają się urwane wałki rozrządu. Skrzynie biegów produkcji Scanii po dużych przebiegach miewają problemy z synchronizatorami.

Scania do transportu dalekobieżnego (oznaczenie L) ma zazwyczaj największe kabiny R (CR19 i CR19 Topline). Godna polecenia jest szoferka Top-line, której wewnętrzna wysokość wynosi aż 228 cm. Pneumatyczne zawieszenie kabiny na polskich drogach miewa różnorakie problemy: raz zawiedzie zawór poziomujący, innym razem stabilizator.

Wśród pozostałych mankamentów trapiących 124 wymienia się dość szybko zużywające się łożyska piast i urwane zęby tylnego dyferencjału (tylko wersje z retarderem). Części są łatwo dostępne, jednak pojazdów w dobrym stanie jest coraz mniej, przed zakupem wymagane są więc dokładne oględziny pojazdu, w tym ramy, której zdarzało się mocno korodować.

Niski apetyt na paliwo przy wystarczającej mocy 420-konnego silnika. Duży wybór tanich części zamiennych. Duża topowa kabina. Wystarczająca moc popularnej 420-konnej odmiany silnika.

Minusy

Coraz dłuższa lista defektów. Coraz mniej aut w dobrym stanie. Maksymalnie tylko norma Euro 3. Korozja ramy.

Zbigniew Sumiński, GTL Pojazdy Użytkowe w Gdańsku:

- Radzę skrócić interwały między wymianami oleju silnikowego, najlepiej do około 30 tys. km. Olej w skrzyni biegów i w tylnym moście powinno się wymieniać co 100 tys. km. Koniecznie omijać trzeba także podejrzane stacje paliw. Generalnie Scania ma dość prostą budowę i z jej naprawą może poradzić sobie niemal każdy mechanik, co w połączeniu z niskimi cenami części czyni z niej pojazd tani w utrzymaniu, tym bardziej że w wersji 124 zużywa niewiele paliwa.