Wersja wysokoprężna z turbosprężarką jest najbardziej poszukiwanym wariantem silnikowym tego modelu. Nic zresztą dziwnego, to rozwinięcie sprawdzonego znacznie wcześniej wolnossącego diesla, jednak mocniejsze od protoplasty o ponad 20 KM. Auto jest zatem bardziej żwawe (maksymalny moment obrotowy jest o ponad 70 Nm wyższy niż w dieslu wolnossącym), a jednocześnie niezbyt dużo pali. Średnie wskazania użytkowników mieszczą się w przedziale 8,5-9,0 l oleju napędowego na 100 km. Mankamentem jest spora hałaśliwość jednostki, co przy marnym wyciszeniu szoferki stwarza podczas jazdy (szczególnie z prędkością ponad 100 km/h) duży dyskomfort.

Funkcjonalność ładowni (4 m sześc.) nie budzi zastrzeżeń. Dostęp do przestrzeni towarowej jest przez skrzydłowe drzwi tylne, a także drzwi boczne, suwane o szerokości 855 mm. – Mogłyby być szersze – usłyszeliśmy od niektórych użytkowników. Nawiasem mówiąc, psioczą oni na jakość mechanizmu zamykania drzwi bocznych (psuje się, a drzwi są nieszczelne). Zastrzeżenia budzi też zamocowanie drzwi tylnych, w wielu autach podczas jazdy po prostu mocno stukają. Auto prowadzi się jak osobówkę, wprawdzie słupki przednie są relatywnie duże, ale widoczność jest dobra dzięki dużej powierzchni lusterek. Niektórzy utyskują na krótką żywotność fabrycznych elementów, głównie wahaczy i amortyzatorów. Mankamentem szoferki są hałasujące podczas jazdy plastiki. Materiały, z których wykonano elementy wnętrza, rzeczywiście nie są najlepsze. Zastrzeżenia użytkowników budzi też wydajność układu grzewczego i wentylacyjnego, jak się jednak okazało, w żadnym z oglądanych przez nas egzemplarzy pomimo wielu lat eksploatacji tych instalacji nie czyszczono.

Dynamiczna, oszczędna i trwała jednostka napędowa. Dobre zachowanie auta na drodze.

Kiepskie materiały w szoferce. Hałas w kabinie. Problemy z zamkami w drzwiach.