Pierwsze spostrzeżenie po wejściu do środka to dobry montaż, staranniejszy niż w poprzedniku. Nie ma fragmentów gołych, lakierowanych blach. Widać, że starano się nadać wnętrzu bardziej osobowy charakter. Jednak nie oczekujmy cudów związanych z jakością plastików - kokpit jest twardy.

"Szerokości", to popularne pozdrowienie użytkowników CB, wpadło mi do głowy, gdy rozejrzałem się po kabinie. W porównaniu z pierwszym Kangoo szerokość (mierzona nad podłokietnikami) wzrosła o 118 mm. To od razu się czuje. Nowe Kangoo daje miłe uczucie swobody ruchów i przestronności. Dwie osoby z przodu, nawet słusznej postury, nie przeszkadzają sobie. Na postoju mogą równocześnie, bez problemu zdjąć ciepłe okrycia, gdy ogrzewanie zapewni już odpowiednią temperaturę. Fotele oceniłbym wysoko, gdyby nie krótkie siedziska. Przeszkadzało to mnie, przeszkadzało nawet kolegom dziennikarzom o wzroście Wołodyjowskiego.

Z tyłu także szeroko. Podróż w trzy osoby zapowiada się całkiem realnie. Boczne ściany Kangoo nie zbiegają się ku górze jak w typowych samochodach osobowych, więc pasażerowie siedzący przy oknach mają sporo przestrzeni na barki i głowy.

Poziom ergonomii nie wzbudził moich zastrzeżeń. Dźwignia sześciobiegowej skrzyni znalazła się na podwyższeniu, praktycznie wyrasta teraz z konsoli. Renault chwali się w materiałach prasowych prostym w obsłudze "systemem składania tylnej ławki". Rzeczywiście wystarczy ruch ręki, aby złożyć jedną, a potem drugą część kanapy dzielonej w proporcji 60/40. W ten sposób kufer powiększa się z 660 do 2.600 l, a do 2.866 l przy położonym fotelu pasażera.

Kangoo II powstało na płycie wykorzystywanej w Megane i Scenicu, więc prowadzi się to auto znacznie pewniej do poprzednika, który był na mniejszej płycie Clio. Najsilniejszy, 105-konny turbodiesel common rail 1.5 dCi pozwala na całkiem żwawą jazdę. Na pewno żwawszą niż również 105-konny benzyniak 1.6, którym także miałem okazję się przejechać na krótkiej trasie. Daje o sobie znać lepsza elastyczność diesla, powodowana większym maksymalnym momentem obrotowym (240 do 148 Nm). Wszystko byłoby fajnie, gdyby nie hałas od powietrza opływającego karoserię. Przy autostradowych prędkościach świszczy i świszczy.

Generalnie Kangoo II sprawia wrażenie przestronnego pojazdu, a z turbodieslem 105 KM na pewno nie będzie zawalidrogą.

Szerokie wnętrze. Pewne zachowanie na drodze. Elastyczny ropniak 105 KM.

Za krótkie siedziska foteli. Hałas od powietrza przy wysokich prędkościach jazdy. Dużo twardych plastików w kabinie.