Dostawczy H 200 produkowany w latach 1997-2004 ostatnio zyskuje na popularności za sprawą wzmożonego importu indywidualnego z Zachodu.

Furgon produkowany był do wyboru w dwóch rozstawach osi (2.810 mm i 3.080 mm). Pojemność luku bagażowego w krótszej odmianie ma 5,7 m sześc., w dłuższej jest większa o 1,5 m sześc. H 200 wystepuje też w wersjach kombi (5-6 miejsc) i pikap.

Auto ma sporą ładowność, sięgającą 1,4 t. Użytkownicy podkreślają łatwy dostęp do części towarowej (tylna klapa oraz suwane drzwi boczne). Kabina jest wygodna (szersza o 130 mm od poprzednika, czyli H 100), nawet podróżowanie trzech osób w pierwszym rzędzie nie jest udręką. Minusem jest to, że materiały użyte do wykończenia są kiepskie, a całość niedbale wykonana.

Najpopularniejszym motorem jest 2,5-litrowa jednostka wysokoprężna. Wolnossąca odmiana bazowa ma 80 KM mocy, wersja z turbosprężarką - 19 KM więcej. Do wyboru jest też benzyniak 2.4 (112 KM i 135 KM). Jego średnie spalanie to co najmniej 10 l na 100 km. Ekonomiczne są diesle (przeciętne spalanie 7,8-8,5 l na 100 km). Wszystkie silniki są ponadprzeciętnie trwałe. Mankamentem wszystkich silników jest hałaśliwość. Uciążliwy podczas jazdy hałas jest rezultatem fatalnej izolacji akustycznej wnętrza.

Dobry dostęp do ładowni. Niewielkie spalanie diesli. Ponadprzeciętna trwałość silników. Wygodna kabina.

Niestaranne wykonanie detali. Kiepskie materiały wykończeniowe w szoferce. Duży hałas w kabinie.

- Usterkowość silników jest niższa od przeciętnej w tym segmencie samochodów. Jeśli auto nie jest przeciążane, nie powinno być kłopotów także z zawieszeniem. Trudno poradzić coś na kiepskiej jakości tworzywa w kabinie, można natomiast poprzez odpowiednią konserwację uszczelek oraz zamków poprawić szczelność auta oraz niezawodność działania mechanizmów drzwi czy szyb. Bez takiej konserwacji bywają z tym problemy.