Zmodernizowany Sprinter zewnętrznie niewiele różni się od poprzednika. Najbardziej widoczne zmiany to inne przednie lampy, wydłużona maska silnika, nowa krata wlotu powietrza oraz zmodernizowany przedni zderzak wyposażony w stopnie ułatwiające mycie przedniej szyby. Zmodyfikowano miejsce pracy kierowcy: deska rozdzielcza zyskała bardziej opływowy kształt, lewarek zmiany biegów skrócono i umieszczono w desce rozdzielczej, a całą kabinę lepiej wyciszono.

Mercedes Sprinter dostępny jest w wielu wariantach nadwoziowych (np. furgon, kombi, skrzyniowy, czy podwozie pod zabudowę z pojedynczą lub brygadową kabiną), w trzech rozstawach osi oraz w czterech seriach, różniących się DMC (od 2,59 t do 6 t). Ładowność (nośność ramy) Sprinterów zamyka się w przedziale od 705 do 3.715 kg.

Oferowane w Sprinterze pierwszej generacji chimeryczne diesle 2.3 i 2.9 zastąpiono nowoczesnymi silnikami CDI z systemem common rail: czterocylindrowym o poj. 2,1 l (82, 109 lub 129 KM) lub pięciocylindrowym o poj. 2,7 l (156 KM). Poza najsłabszą wersją motoru 2.2 zapewniają one wysoką dynamikę przy korzystnym zużyciu paliwa, jednak są wrażliwe na paliwo niskiej jakości, którego zatankowanie może skończyć się uszkodzeniem układu paliwowego. Relatywnie często zdarzają się usterki elektroniki sterującej pracą silników, co jednak nie dotyczy jedynej wersji benzynowej - silnika o poj. 2,3 l i mocy 143 KM.

Skrzynie biegów (ręczne lub automatyczne) są trwałe, podobnie jak zawieszenie, w którym zbyt szybko zużywają się tylko tulejki przedniego i tylnego stabilizatora. Starsze samochody mogą występować w wersjach bez stabilizatorów zawieszenia. Nie polecamy ich jednak ze względu na dużą podatność na boczny wiatr oraz niepewne prowadzenie na zakrętach. Nadwozia, podwozia i układy wydechowe Sprinterów są dobrze zabezpieczone przed korozją.

Szeroki wybór wersji, trwałe skrzynie biegów i zawieszenie, mocny diesel 2.7/156 KM, komfort jazdy, opcjonalny system ESP.

Drogie używane egzemplarze i oryginalne części zamienne, nieprzystosowane do paliw niższej jakości turbodiesle, słabe wyposażenie.

- Sprinter w wersji po 1999 roku należy do najlepszych samochodów dostawczych na rynku. Największą wadą tych pojazdów jest duża wrażliwość silników CDI na kiepskiej jakości paliwo. Nawet jednokrotne zatankowanie słabej ropy może skończyć się uszkodzeniem wtrysku, zaworu ciśnieniowego i pompy paliwa (objawami są nierówna praca, brak mocy, trudności z uruchomieniem silnika). Problemy stwarza również elektronika Boscha sterująca pracą silnika, której naprawą zajmują się wyposażone w odpowiedni sprzęt diagnostyczny, ale drogie ASO.

- Od dwóch lat jeżdżę Sprinterem 313 CDI w wersji z największym nadwoziem typu furgon. Wybrałem to auto, ponieważ wcześniej miałem mniejszego Sprintera, który okazał się świetnym pojazdem. Z nowym Mercedesem nie mam problemów, jego użytkowanie ogranicza się do przeglądów i wymiany materiałów eksploatacyjnych. Turbodoładowany diesel jest wystarczająco dynamiczny i ma świetny moment obrotowy. Mercedes bardzo dobrze się prowadzi, nawet przy większych prędkościach.